Diagnozy Terapeutyczne SI
Diagnoza integracji sensorycznej to skomplikowany proces obserwacji swobodnego zachowania dziecka, wywiadu z rodzicami, klinicznej obserwacji, zastosowania odpowiednich testów i wreszcie analizy wyników.
W zależności od doświadczenia terapeuty trwa nawet do trzech godzin najczęściej w godzinnych sesjach. Po zebraniu danych terapeuta przystępuje do analizy wyników. Analiza wyników musi doprowadzić do postawienia różnicującej diagnozy to jest rozpoznania właściwego rodzaju charakterystycznych zaburzeń dla konkretnego dziecka i nie wystarczy tu często spotykane ogólnikowe stwierdzenie, że dziecko ma zaburzenia integracji bodźców przedsionkowych, proprioceptywnych czy dotykowych. Konieczne jest określenie /nazwanie/ rodzaju zaburzeń. Idąc do lekarza oczekujemy, że nie tylko powie nam iż jesteśmy chorzy ale przede wszystkim na co jesteśmy chorzy bo od tego zależy proces leczenia, przepisane leki. W terapii integracji sensorycznej jest podobnie, najpierw należy określić właściwy typ zaburzeń integracji sensorycznej i ich wpływ na funkcjonowanie, a następnie ustalić program terapii.
Aby terapia integracji przynosiła oczekiwane, sprawdzalne efekty nie może być zbiorem przypadkowych ćwiczeń – zabaw z dzieckiem na sali ale przemyślanym kontrolowanym zespołem ćwiczeń postrzeganych przez dziecko jako zabawa. Budowa takiego programy działań może jedynie wynikać z diagnozy różnicującej. Z określonym typem zaburzeń związane są właściwe procedury i ćwiczenia. O zaburzeniu mówimy jeśli podczas diagnozy zaobserwujemy pewien charakterystyczny dla określonego typu zaburzenia zbiór nietypowych reakcji na określone bodźce sensoryczne. To może sklasyfikować i zaobserwować tylko doświadczony terapeuta integracji sensorycznej. Badanie kończy się określeniem rodzaju zaburzeń integracji sensorycznej i napisaniem szczegółowego raportu /orzeczenia/ przekazywanego rodzicom.
Raport w formie pisemnej powinien obejmować :
– wyszczególnione użyte w badaniu narzędzia
– wymienioną przyczynę badania dziecka w zakresie zaburzeń integracji sensorycznej również inne wcześniejsze rozpoznania
– szczegółowy opis wyników poszczególnych prób klinicznych i testów z odniesieniem do procesów sensorycznych
– podsumowanie obejmujące wzajemne powiązania stwierdzonych zaburzeń i zgłaszanych przez rodziców problemów w zachowaniu dziecka /np. problemów w koncentracji uwagi, trudności w nauce czytania, nadwrażliwości sensorycznej, problemów z zasypianiem i innymi/
-wnioski obejmujące zalecenia do terapii i ewentualnych dodatkowych konsultacji u innych specjalistów
– program terapii opierający się na wynikach badań
– ćwiczenia domowe /dieta sensoryczna/
Wyniki badania powinny być omówione z rodzicami. Powinien być przedstawiony również program terapii, zalecenia do domu i instruktaż ćwiczeń domowych. Program terapii znajdujący się w raporcie musi obejmować kierunki terapii i przykłady zasadniczych ćwiczeń tak by w sytuacji ewentualnej zmiany terapeuty można było w sposób konsekwentny kontynuować terapię dziecka. Zestaw domowych ćwiczeń jest zestawem prostych zadań do wykonywania w oznaczonej ilości w ciągu dnia i tygodnia. Jeśli jest taka potrzeba przeprowadzamy instruktaż zalecanych ćwiczeń.
Zbigniew Przyrowski http://www.zbigniewprzyrowski.pl/integracja-sensoryczna/standardy-diagnozy/
